Teleurgesteld ging ik weg naar het park. Deze hangclub was niks voor mij.
Afgelopen week mocht ik dus een week op proef bij de oude mannen hangclub. Nou dat viel behoorlijk tegen. Om te beginnen had ik er niet op gerekend dat ze ’s morgens al om tien uur beginnen. Dus moest ik akelig vroeg uit bed.
Op de eerste dag ging het al fout. ik was eerst met de hond gaan wandelen, kwam pas om kwart over tien bij de mannen aan die vervolgens alleen maar aandacht voor de hond hadden.
Nadat ze uitgeaaid waren bleek dat ik over niets mee kon praten. Ik had geen huiswerk gemaakt en wist de uitslagen van Go Ahead, DOS, KHC, vv Kampen en IJsselmuiden niet. Bovendien had ik geen idee welke speler bij welke club speelde. Ik ken alleen Burak Alp.
Wat het nog lastiger maakte is dat de mannen een binnenmondse versie van het Kamper dialect gebruikten, waardoor ik volstrekt uit de toon viel. Ik probeerde het nog wel met mijn moederdialect, het Twents, maar dat werd beschouwd als en vorm van aanstellerij. Mijn bijdrage aan de discussie werd alsmaar kleiner.
Bovendien had de hond er genoeg van, die wilde gewoon weer achter de bal aan rennen in het park.
Het enige waar ik over mee kon praten was het weer. Dat was miezerig, daar waren we het allemaal wel over eens. Toen ik probeerde het gesprek op de klimaatverandering te brengen viel de rest stil en noemde de man in de scootmobiel me opeens “de professor”.
Teleurgesteld ging ik weg naar het park. Deze hangclub was niks voor mij.
Maar ik geef niet op, ik begin een eigen hangclub en die begint pas na twaalf uur. Want het beste aan je pensioen is dat je eindelijk mag uitslapen.
Geestverwanten kunnen zich aanmelden via RTV IJsselmond onder de naam Ouwejongenskrentenbrood, we zijn nog lang niet dood.
