Zaterdag 10 december. De dag na de roemloze uitschakeling van Oranje stond de laatste wedstrijd voor de winterstop op het programma. Na de 2 verloren punten van vorige week bij Wilsum, moest er sowieso gewonnen worden om koploper CSV’28 niet uit het oog te verliezen. Taak dus om in de thuiswedstrijd tegen het Zwolse sv HTC weer eens 3 punten in de tas te houden.
Trainer Freddie van den Burg had een aantal wijzigingen doorgevoerd ten opzichte van de wedstrijd tegen Wilsum. Zo werd de Miele-Meule combinatie in ere hersteld en mocht Bjorn (alias Bennie) zijn opwachting maken in de punt van de aanval. Saillant detail is overigens dat er met deze Miele-Meule combinatie dit seizoen nog geen enkele wedstrijd werd verloren. Uiteraard doet dit verder totaal niet ter zake, echter kan ik dit als objectieve verslaggever en man van de statistieken niet onvermeld laten.
Tijdens de wedstrijdbespreking beloofde Freddie overigens een extra kratje pils zodra er van buiten de 16 zou worden gescoord. Aangaande liefhebbers voor dit gerstenat, bestaat de selectie uit hoofdzakelijk spelers die vallen onder de categorie ‘die spuugt dr niet in’ en dus het kon niet anders of dat werd schieten geblazen.
Voor het officiële fluitsignaal van scheidsrechter Ten Voorde was het aan Pupil van de Week Ties Gaasenbeek de eer om de eerste bal (er zouden er nog een aantal volgen) achter de Zwolse goalie in het netje te schieten. Ties hield het hoofd koel en schoot de bal feilloos binnen, wat het startschot zou betekenen van een ’s-Heerenbroeker doelpuntenfestijn.
Vanaf minuut 1 werd de Holterbroekse Tuinders Combinatie onder druk gezet, wat al snel leidde tot onrust bij de Zwolse doelman en overige achterhoedespelers. Naast een aantal kleine mogelijkheden leverde dit uiteindelijk in de 9e minuut de 1-0 op. Na een goede aanval over rechts behield Jonno het overzicht en met het extra kratje in het achterhoofd legde hij de bal keurig terug op de rand van de 16 en na een overstapje van Willard (die al snel had gezien dat de bal zich nog net binnen de 16 bevond) was het Martin, die de bal uiterst beheerst met links achter de Zwolse doelman in het hoekje schoof.
Na de 1-0 kroop HTC wat meer uit zijn schulp, echter wist het geen noemenswaardige kansen te creëren. Aan de andere kant daarentegen was het uiteindelijk Jonno die in de 24e minuut met een schot in de korte hoek de voorsprong wist te verdubbelen.
Ondanks dat er achterin vrijwel niets werd weggegeven kreeg HTC vanuit het niets een levensgrote kans. Nadat Rik (die een heerlijke trainingsweek achter de rug had) de bal onder de voet door liet glippen, stond de Zwolse spits van dienst plots oog in oog met Jelmer, ook wel de Toren van de Polder genoemd. Zoals wel vaker kwam Jelmer ook bij deze 1 tegen 1 als winnaar uit de strijd en ook de rebound die volgde werd door de inmiddels terug ‘gesnelde’ Rik (kun je nagaan hoelang dit allemaal ongeveer geduurd heeft) uit de doelmond gekopt, waarna opgelucht kon worden ademgehaald.
Dit ademhalen werd niet veel later opeens een uitdaging voor Sander toen na een ongelukkige botsing met de rechtsback van HTC vrijwel alle lucht uit z’n longen werd geslagen. Aangezien een aantal spelers van HTC de blessure van Sander niet echt serieus namen, nam hiermee ook de irritatie toe bij een aantal van hen, aangezien de blessurebehandeling de nodige tijd kostte. Hierbij werd door de spits van de Zwollenaren een aantal woorden in de mond genomen die ik liever niet herhaal, maar laten we maar hopen dat dit onder noemer ‘emotie’ valt.
Sander moest uiteindelijk worden vervangen door Bernard die na een barre kampioenstocht met JO11 nog nauwelijks op temperatuur was gekomen. Met Bernard dus vrij koud in het veld ging men op zoek naar de 3-0. Deze viel uiteindelijk in de 36e minuut. Willard zocht de combinatie met Bjorn en na diens kaats kon Willard ongehinderd de 16 meter binnenwandelen waarna hij Jonno in staat stelde om zijn 2e van de middag te maken.
Niet lang daarna had Willard de mooiste van de middag op z’n schoen, of eigenlijk op z’n hoofd. Na de zoveelste rush langs de zijlijn van de Wiljen en tevens puike voorzet van deze Dumfries van de Polder, veranderde Willard plots in Bep Bakhuis en leek hij de bal middels een uitmuntend uitgevoerde snoekduik richting de kruising te sturen, ware het niet dat de bal rakelings langs de verkeerde kant van de paal zeilde.
Toch viel in 45e minuut alsnog de 4-0. Wederom was het Wiljen die de bal voor de goal slingerde en wederom was Willard de ontvanger. Met de wijsheid van een paar minuten eerder besloot Willard het deze keer te proberen middels een ‘kiezelharde’ volley, waarna de bal richting het doel van HTC rolde. Iedereen hield zijn adem in en wonderwel hobbelde de bal tussen de heup en de steunarm van de Zwolse doelman aan de goede kant van de paal binnen.
Deze 4-0 bleek tevens de ruststand. Een rust die niet te lang moest gaan duren aangezien het steeds mistiger werd en de duisternis langzaamaan was begonnen met invallen. Een 4-0 voorsprong en dus zat Meule zijn taak erop (interpretatie vanuit een objectieve verslaggever) en werd Daan zijn vervanger.
De 2e helft was net een paar minuten onderweg toen er na een pittig duel een opstootje ontstond tussen Wiljen en de net ingevallen rechtsbuiten die nogal heetgebakerd overkwam voor iemand die net koud in het veld stond. Uiteindelijk leverde Wiljen dit een bloedneus op, echter zou ook deze linksbuiten vooral het rugnummer van Wiljen te zien krijgen.
Het duurde vervolgens even voordat de 2e helft lekker op gang kwam en nadat omstreeks de 60e minuut nog een grote kans om zeep werd geholpen, was het Jonno die in de 66e minuut, na een prima pass van Daan, de 5-0 binnenschoot en daarmee zijn (onofficiële) hattrick completeerde.
HTC was rijp voor de sloop en circa 10 minuten later was het de beurt aan Jesper om vanuit een lastige hoek de 6-0 te maken.
Na deze goal leek het Wiljen (die goed naar de wedstrijd van de vorige avond had gekeken) tijd voor een kleine provocatie richting de linksbuiten van de Zwollenaren die ondanks de ijzige kou, nog steeds een vrij heetgebakerde indruk maakte. Nadat deze vervolgens Wiljen een paar ‘lieve’ woordjes in het oor had gefluisterd liep dit ook weer met een sissertje af en kon er gelukkig gewoon verder gevoetbald worden.
In de 81e minuut viel uiteindelijk de 7-0 na een uiterst bijzondere doelpoging van de doorgaans totaal niet blessuregevoelige Willard, die 1-op-1 met de Zwolse doelman, trachtte de bal met buitenkant van het uiteinde van de rechterwreef binnen te werken, waarbij het linkerbeen wellicht een betere optie was geweest. Evenals de gespannen toeschouwers was ook de keeper van de wit-blauwen hier dusdanig van onder de indruk, dat hij het niet voor elkaar kreeg deze carambolerende bal klemvast te pakken. Voor Jeppo bleek het daarna gelukkig een koud kunstje om de 7-0 binnen te tikken en voor Willard het sein om zich te laten vervangen.
Inmiddels had de mist zich laten vermengen met duisternis, waardoor het kon gebeuren dat scheidsrechter Ten Voorde, die verder een uitstekende wedstrijd floot, een vermeende handsbal van Gert signaleerde. Gert kreeg de bal echter ‘lieke in de bakkes’ waardoor er van een handsbal geen sprake kon zijn en hij er zelfs een bloedlip aan overhield. Ah gossie…
Gelukkig was het de gerechtigheid wat zegevierde, aangezien (volgens ooggetuigen met nachtkijkers) de Toren van de Polder de goede hoek koos en de penalty onschadelijk maakte.
Met nog een paar minuten te spelen was het uiteindelijk Bjorn, die nadrukkelijk op zoek was naar een doelpunt, die een prima voorzet van Daan tot doelpunt wist te promoveren en hiermee de 8-0 eindstand bepaalde.
Na de wedstrijd in de kleedkamer aangekomen gaf Freddie aan dat, na uitvoerig overleg, door het bestuur is besloten om het contract met minimaal 1 jaar te verlengen. Gezien de prestaties van de afgelopen seizoenen en ook dit seizoen een volkomen logisch besluit en laten we hopen dat er dan ook eindelijk echt geoogst kan worden.
2022 wordt uiteindelijk afgesloten op een 2e plaats, aangezien ook CSV’28 de uitwedstrijd bij VSW in winst wist om te zetten (0-5).
Het verschil is echter slechts 2 punten en daarbij hijgt MSC ons ook nog in de nek. De 4e klasse E blijft een competitie waarin alles mogelijk is en vrijwel iedereen van elkaar kan winnen. Het grootste belang is in dit geval dan ook het teambelang. Meningen kunnen soms enorm ver uit elkaar liggen, echter zolang dit bespreekbaar blijft en er niet vanuit de emotie wordt gehandeld, hoeft dit totaal geen problemen op te leveren. Uiteraard is hiervoor de medewerking nodig van spelers, leiders, trainers en ook iedereen die zich op een andere manier betrokken voelt bij het elftal.
Bron: Website ‘s-Heerenbroek