Jarenlang kwam Eduard K. (49) uit Kampen regelmatig over de vloer bij zijn zussen, die destijds minderjarige kinderen hadden. De vrijgezelle broer kwam dan Pokemon spelen en ging het liefst met een van zijn nichtjes op pad. Eigenaardig was oom Eduard altijd al wel, een relatie heeft hij nooit gehad en hij werd herhaaldelijk door familieleden op zijn vingers getikt als hij de jonge meisjes kriebelde. Toen ze ouder werden wilde hij ze op schoot nemen en ook daar zeiden de meiden of hun ouders iets van.
Tussen 2014 en 2020 reisde de Kampenaar regelmatig naar zijn zussen in Zwolle en Kampen. Een van zijn nichtjes vertelde dinsdag in de rechtbank over hoe haar leven er jaren geleden uitzag, toen ze 15 jaar oud was. Haar moeder vroeg zich toen vaak af waarom ze nooit blij kon zijn. Ze was depressief en dankzij de hulp van het sociaal wijkteam kwam ze bij therapeuten terecht. Samen probeerden ze een antwoord op de vraag te vinden hoe het kan dat een jong meisje zoveel haat koesterde. Het kwartje viel toen ze haar therapeut vertelde over haar oom. “Eduard was gewoon een oom die van kriebelen hield,” vertelde ze haar hulpverlener.
Kriebelen op blote buik
Dat het gewoon kriebelen veel verderging, blijkt als ze vertelt dat oom Eduard haar ook onder de kleren aanraakte en daarbij haar borsten en schaamstreek betastte. Later blijkt dat drie andere nichtjes soortgelijke ervaringen hebben. Het zorgt voor veel spanning in de familie, de grootouders van de meisjes houden hun zoon de hand boven het hoofd. Ze besluiten wel om Eduard naar de huisarts te sturen, omdat hij ‘hulp’ nodig heeft. Een breuk in de familie is het gevolg, de grootouders hebben geen contact meer met hun dochters en kleinkinderen.
Eduard K. verklaart in de rechtszaal dat hij het verschrikkelijk vindt om de beschuldigingen van zijn nichtjes te horen. “Ik heb alleen zitten kriebelen op hun blote rug en buik,” zegt de Kampenaar. Hij erkent dat hij misschien iets te ver is gegaan en noemt het bij nader inzien dan ook grensoverschrijdend gedrag. “Ik zag er toen geen kwaad in. Het was aandacht geven en aandacht krijgen.” De rechter houdt hem voor dat zijn nichtje een tijd geleden tegen haar moeder vertelde wat haar overkomen is toen ze tussen de 10 en 14 jaar oud was. Haar zusje begon toen te huilen en vertelde dat haar precies hetzelfde was overkomen. Zij was destijds tussen de 5 en 10 jaar oud. Veel heeft K. er niet over te zeggen. “Dat vind ik heel raar,” aldus oom Eduard.
Samen porno kijken
In de periode dat de Zwolse zusjes naar buiten kwamen met hun ervaringen gebeurde dat ook in Emmen. Een ander nichtje van K. vertelde haar moeder vrij expliciet wat haar oom haar zou hebben aangedaan. Ook zij zou op jonge leeftijd zijn misbruikt, oom Eduard zou geprobeerd hebben om haar te vingeren en ze moest samen met hem naar porno kijken. Eduard zegt tegen de rechters dat hij het zeer schokkend vond om de aangifte van zijn Drentse nichtje te lezen. “Dat heb ik nooit gedaan en porno kijken doe ik alleen als ik thuis ben.”
K. denkt dat het afgesproken werk is van zijn vier jonge nichtjes om aangifte tegen hem te doen. Hij blijft erbij dat hij de meiden alleen kriebelde en het niet seksueel was. De officier van justitie wil dan van K. weten of hij wel eens een seksuele relatie heeft gehad met een vrouw van zijn eigen leeftijd. Bij de politie verklaarde K. dat hij daar weinig tot geen ervaring mee heeft. In de rechtbank zegt K.: “Ik heb niets met het hele seksgebeuren en het kwam nooit verder dan kriebelen.”
Te veel gehuild
De officier vindt het opvallend dat hij het wederom over kriebelen heeft en vraagt of kriebelen voor hem een seksuele lading heeft. Een antwoord komt er niet en de magistraat trekt de conclusie dat het opvallend is. Ze vervolgt door hem te vragen wat hij bij de politie bedoelde toen hij verklaarde dat zijn oudste nichtje snel de grens aangaf en dat hij bij zijn jongere nichtjes meer mocht doen. “Als ze niets aangaf, ging ik door omdat ik de specifieke aandacht van haar wilde,” antwoordt K.
“Acht jaar lang heb ik nu te weinig van mijn leven genoten, acht jaar lang heb ik nu te veel gehuild,” zegt een van de nichtjes in de rechtszaal. Ze vertelt dat ze onder behandeling is van een therapeut en antidepressiva moet slikken. Ze verwijt het haar oom. “Je bent een pervers en egoïstisch persoon en ik hoop dat je de gevangenis ingaat,” voegt ze eraan toe.
Aanranding toegeven
Met haar nichtje gaat het niet veel beter. Tijdens haar slachtofferverklaring doet ze uit de doeken dat ze ook onder behandeling is om het misbruik te verwerken. Ook zij moet daarom medicatie slikken. Het meisje vertelt de rechters dat ze zeven keer een poging heeft gedaan om een einde aan haar leven te maken. “Als je je familie niet kan vertrouwen, wie kun je dan nog wel vertrouwen?” vraagt ze zich af in de rechtszaal. Over haar oom Eduard vertelt ze dat ze nog goed weet hoe hij grinnikte toen ze hem een pedo noemde.
Het derde nichtje komt naar voren in de rechtszaal. Als ze begint met spreken wordt het haar allemaal te veel. Ze barst in huilen uit en haar advocaat leest haar slachtofferverklaring voor. Het doet haar veel pijn dat oom Eduard alles ontkent. Dat maakt het voor haar allemaal nog erger. “Wat voor persoon zit aan kleine meisjes?” is de vraag die vaak in haar hoofd rondspookt. Ook vertrouwde ze een boodschap voor haar oom aan het papier toe: “Ik wil gewoon dat je toegeeft dat je vier meisje hebt aangerand.”
Stemmen in het hoofd
Het vierde nichtje is niet aanwezig in de rechtszaal. Wel schreef ze een brief aan de rechtbank. De voorzitter van de meervoudige strafkamer vat het kort en bondig samen. Een echte brief is het niet eens, het zijn een paar tekeningen en wat woorden. Ook met dit nichtje van K. gaat het niet goed. “In mijn hoofd zitten stemmen die zeggen dat ik maar van een brug moet springen.”
Dan krijgt de zus van Eduard het woord. De moeder van twee van de slachtoffers begint te huilen. “Vandaag moet het afgelopen zijn met de beschermende hand boven zijn hoofd,” zegt de vrouw. Ze verwijt het haar ouders dat ze hun zoon altijd proberen te beschermen omdat ze hem zielig vinden. Ze vertelt dat haar broer lang geleden zijn baan kwijtraakte omdat zijn werkgever zou vertrekken naar het buitenland.
Naar jonge meisjes gluren
Dat was een leugen, onthult de zus in de rechtbank. In werkelijkheid had de vrouw van zijn toenmalige baas moeite met Eduard omdat hij haar jonge dochter lastigviel. Ook de buren zouden ooit hun beklag hebben gedaan over Eduard toen hij naar jonge meisjes gluurde. De ouders van K. ontkenden het stellig. “In onze familie wordt verwacht dat daarmee de kous af is,” zegt de zus.
“Je eigen behoefte ging voor op het welzijn van mijn kinderen,” zegt ze tegen haar broer. Ze beschrijft hoe vreselijk het moet zijn geweest voor de meiden als haar broer vanuit Kampen naar Zwolle reisde. Als de meiden alleen thuis waren en de deur niet openden wanneer oom Eduard voor de deur stond glipte hij via de achterdeur naar binnen. Hij liep dan naar boven en stond opeens in de kamer van de meisjes.
Geen werkstraf geven
Ze vertelt de rechters dat ze haar dochters altijd wilde beschermen en dacht dat het gevaar buiten de deur loerde. “Hoe verwerk ik dat mijn eigen broer dit deed met mijn dochters,” vraagt ze zich af. De zus heeft ook een advies voor de rechtbank: “Geef hem geen werkstraf, dat kan hij wel en ook al moet hij zeven dagen per week werken, dan maakt het hem niet uit.”
De officier van justitie vindt de verklaringen van de vier nichtjes betrouwbaar en gedetailleerd. Ze eist een gevangenisstraf van 3 jaar, waarvan een half jaar voorwaardelijk. Dit met een proeftijd van drie jaar. De advocaat van K., Erika van Zuuk, vraagt om vrijspraak. Haar cliënt is stellig in zijn ontkenning en de verklaringen van de meisjes zijn volgens haar onbetrouwbaar. Dit omdat er binnen de familie veel gesproken is over de zaak. “Er is een soort sneeuwbaleffect ontstaan en daarom kan het niet dienen als bewijs,” aldus Van Zuuk.
De rechtbank doet uitspraak over 2 weken.
